Hani bir semt vardı Selimiye Camii arkasında. Ahşap, rengarenk ve cumbalı iki katlı evlerin dostça birbirine yaslandığı dar sokaklarında.. Bir yanda yüzyıllara meydan okuyan Selimiye camii ile Taşodalar ; öte yanda bakkalı, manavı, kasabıyla semt esnafı, Ortada su başı sohbetlerinin sırdaşı tarihi çeşme, az ötesinde çarkı kırılmış, kovası ezilmiş beyaz kuyu...
Sokakta oynayan şen şakrak çocuklar ve satıcıların evlere taşan gür sesi: Simitçi, yoğurtçu, kağıt helvacı, macun şekerci...Kimimiz genç, kimimiz çocuktuk o günlerde. Hani aylardan ramazandı... Gün batımına doğru pencereden pencereye yapılan dedikoduyu kesip telaşla mutfağa koşan hanımlar vardı, Ve akşamları, o hünerli ellerin eseri, çeşit çeşit yiyeceklerle donanmış iftar sofraları.vardı..
www.cengizbulut.blogspot.com size geçmiş günlerden bir esinti getiriyor. Özlemle anımsadığınız o güzel Edirne’mizi eski fotoğrafları ile de olsa bu sayfada bulacaksınız…
